สาเหตุเบื้องต้นที่ก่อให้เกิด แอสเพอร์เกอร์ ซินโดรม

โรค ‘Asperger’s Disorder’ จัดเป็นโรคที่มาจากความไม่สมบูรณ์แบบ ในรูปแบบหนึ่งซึ่งมีรูปแบบเฉพาะตัว อยู่ในกลุ่มเดียวกับโรค ‘Autistic Disorder’ หากแต่ก็มีความแตกต่างกันอยู่บ้าง และเป็นเวลายาวนานกว่า 70 กว่าปีแล้ว ที่มีการรายงานว่าพบผู้ป่วยโรคนี้ โดยในปี ค.ศ.1934 นายแพทย์นาม ‘Hans Asperger’ กุมารแพทย์ชาวออสเตรีย จดบันทึกถึงเด็กเข้าสังคมลำบาก , หมกมุ่นชอบทำอะไรซ้ำๆไปซ้ำมา , พูดเก่งมาก และฉลาดมากด้วย หากแต่หลังจากหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น งานนี้จึงเงียบหายไปจนกระทั่งนักวิจัยรุ่นหลังนำมาศึกษาอีกครั้ง

‘Asperger’s Disorder’ เกิดมาจากสาเหตุอะไร ?

เกิดจากการทำงานบางตำแหน่งของสมองที่ผิดปกติไป แต่ก็ยังหาสาเหตุไม่ได้ว่าอะไร ทำให้สมองทำงานผิดปกติไป ถึงแม้ว่าจะมีงานวิจัยออกมาหลายชิ้นก็ตาม หากแต่ก็ยังไม่มีหลักฐานปรากฏยืนยันออกมาอย่างชัดเจน หาแต่อย่างก็ไรตามผู้เชี่ยวชาญเชื่อว่า อาจเกิดมาจากความบกพร่องของพันธุกรรมต่างๆ ซึ่งค่อยๆ สะสมความผิดปกติมาจากบรรพบุรุษและปรากฏออกมาในรุ่นหนึ่ง

สังเกตพฤติกรรมของเด็กที่เป็น ‘Asperger’s Disorder’

เด็กที่เป็น ‘Asperger’s Disorder’ จะแสดงอาการตั้งแต่อายุเพียงแค่ 3 ขวบเท่านั้น หากแต่อาการจะปรากฏออกมาอย่างเห็นได้ชัดเจนเมื่อมีอายุ 5-9 ขวบ โดยโรคนี้ไม่ได้แสดงออกมาทางลักษณะภายนอก หากแต่จะแสดงออกมาทางการแสดงออก แบ่งออกเป็น 3 ด้าน ได้แก่…

ด้านภาษา

สามารถใช้ภาษาสื่อสารได้ตามปกติ หากแต่จะมีปัญหาไม่เข้าใจในภาษา กำกวม , มุกตลก , คำผวน เป็นต้น
พูดเรื่องตัวเองมากกว่าเรื่องอื่น
มีปัญหาเมื่อต้องอ่านหรือเขียนหนังสือ
ไม่รู้จักการทักทาย เมื่อต้องการพูดก็จะออกมาเลย โดยไม่ดูสถานการณ์

2.ด้านสังคม

ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น
เข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้
ไม่รู้จักกาลเทศะ ไม่มีมารยาท
ไม่ค่อยมองหน้า ไม่ยอมสบตา
ไม่มีสัมพันธภาพตอบสนองต่อสังคม

3.ด้านพฤติกรรม

ชอบทำอะไรแบบหมกมุ่น เฉพาะในสิ่งที่ตนเองชอบ และจะรู้ลึกรู้จริงมาก
ท่วงท่าการเดิน รวมทั้งท่าทางการเคลื่อนไหวของแลดูชักช้า เอื่อยเฉื่อย
มีพฤติกรรมบางอย่างไม่เกรงใจ เช่น กินเมื่อข้าวร้านหนึ่งแล้วไม่อร่อย เด็กที่เป็นโรคนี้ก็จะพูดออกมาดังๆ เลยว่า ‘ไม่อร่อย !!’

ถึงแม้ว่าโรค ‘Asperger’s Disorder’ จะยังไม่มีวิธีรักษาที่ทำให้หายขาดได้ หากแต่ก็ช่วยเหลือให้เด็กมีพัฒนาการทางด้านสังคมที่ดีขึ้นได้ ช่วยส่งเสริมการพัฒนาการให้เด็กเรียนรู้ รวมทั้งให้เขาได้ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้ตามปกติ ในส่วนของแนวทางการดูแลรักษา ก็ใช้แนวทางเดียวกับการดูแลรักษา โดยมุ่งเน้นการแก้ไขในด้านที่เป็นปัญหา ผสมผสานไปกับการส่งเสริมในด้านอันดีงาม อันเป็นพื้นฐานของเด็กเป็นหลักการสำคัญ